Het is feest! Want het is weer Bryan en mama dag: even gezellig saampjes op pad!
Eigenlijk zou elke ouder dit af en toe moeten doen. Het is zóveel waard, een dagje 1 op 1 quality time met je zoon of dochter. Even echt met elkaar zijn, lekker kletsen en vooral veel plezier maken. Met mijn zoontje Bryan (5) doe ik al een ‘Mama en Bryan’ dag sinds hij 3 is, zo’n twee keer per jaar. Heerlijk om even saampjes wat leuks te ondernemen. Hij vraagt regelmatig wanneer we weer zo’n dag doen, want dat is altijd feest natuurlijk!
De bestemming dit keer: Archeologiecentrum Huis van Hilde
Deze keer haak ik aan op een thema op school. Hij zit net in groep 3 en heeft het thema archeologie op dit moment. Het valt me op dat hij er echt oprechte interesse in heeft dus daar wordt het idee geboren om de Mama en Bryan dag deze keer o.a. te gaan beleven bij Archeologiecentrum Huis van Hilde, in Castricum. Als ik het idee opper reageert hij net zo enthousiast dus we hebben een go!
Yes, met de trein!
Zondag 20 september is het zover, om kwart over 10 stappen we samen op de fiets richting Station Heerhugowaard. Papa en Emily zwaaien ons uit, “veel plezier!” roepen ze ons na. Dat gaat wel lukken! Bryan vraagt onderweg naar het station zenuwachtig of de trein wel op ons wacht. Ik stel hem gerust, we zijn ruim op tijd dus dat gaat helemaal goed komen. Sinds corona is het de eerste keer weer met de trein, voor ons beiden. Hij vindt het zo mooi, de trein en eenmaal op het station is hij niet te houden, “wanneer komt de trein nou mam?” Ik bereid hem nog even voor op de mondkapjes, dat zowel mama als de andere grote mensen een mondkapje op moeten, vanwege het coronavirus. Hij vindt het even een gek gezicht maar heeft het er verder niet meer over. Natuurlijk moeten we boven zitten en mag hij kiezen waar we gaan zitten in de coupé. Alles, zowel in de trein als daarbuiten wordt benoemd, wat zit hij te genieten. En ik op mijn beurt weer ;-)
Op ontdekkingstocht in het museum
Het is maar een klein stukje naar Castricum natuurlijk, dus we stappen al gauw weer uit. Het Huis van Hilde ligt direct aan het station, een prachtig groot gebouw dat je niet over het hoofd ziet. Ideaal dus om met de trein naartoe te gaan. En ook nog eens milieuvriendelijk! Het is nog lekker rustig, we zijn er vlak voor openingstijd. Al gauw kunnen we naar binnen en worden we vriendelijk welkom geheten. Een vriendelijke vrijwilligster maakt ons wegwijs in het museum en we krijgen bij de kassa een speurtocht mee. We gaan naar binnen bij de permanente tentoonstelling. Wauw! Wat een indrukwekkende en mooie ruimte. De verlichting maakt het sfeervol en modern tegelijk. We kijken naar alle vondsten in de vitrines en naar de skeletten in de glazen bakken. Van elk skelet zie je ook een reconstructie, een pop die uitbeeldt hoe deze persoon er ongeveer uit moet hebben gezien. We gaan van ca. 3000 voor Christus steeds een stukje vooruit in de tijd. Je ziet de kleding veranderen en ook de archeologische vondsten die daarbij horen. Bryan is geïntegreerd door de enorme kano die er hangt. “Wat een grote boot mama!” Ook vertel ik hem dat de skeletten van echte mensen waren en dat maakt indruk. Ik moet wel even duidelijk zeggen dat de poppen niet echt zijn, want ze lijken in zijn ogen best echt. Opeens wordt het donker in de ruimte en begint er een filmpje te spelen in het midden van de ruimte. Hij schrikt er even van maar trekt me als snel naar de bewegende beelden toe.
Tijdelijke tentoonstelling: Oorlog in de lucht, weerslag in de grond
Als we klaar zijn gaan we nog even door naar de tijdelijke tentoonstelling, genaamd ‘Oorlog in de lucht, weerslag in de grond’. Uitgangspunt van deze tentoonstelling is de neergestorte ‘Dambuster’, een Brits Lancaster vliegtuig, te Castricum in 1944. De tentoonstelling toont aan de hand van archeologische vondsten, foto’s, prenten en interviews met ooggetuigen dit dramatische oorlogsverhaal. Bryan vindt het ook erg indrukwekkend, zeker ook omdat je net als bij de permanente tentoonstelling overal schermpjes en knopjes hebt waar je op kunt drukken. In het ArcheoLab, waar we daarna terechtkomen vinden we in de kistjes allerlei interessante vondsten die we mogen bekijken en voelen. Als je het kistje voor het beeldscherm neerzet gaat er middels de chip die er in zit zelfs een video afspelen. Hier zijn we wel even zoet!
Ook de interactieve zandbak slaan we zeker niet over, voorzichtig beweegt hij het zand heen en weer, waardoor de interactieve landkaart die er op schijnt steeds wat van vorm verandert. Wat ziet dat er mooi uit!
Inmiddels hebben we trek gekregen. We gaan via de grote tribune waar je ook nog naar een video kunt kijken naar boven en ontdekken gelijk een speelkasteeltje met verkleedkleding. Die kunnen we niet overslaan natuurlijk! Even later genieten we lekker van onze cappuccino en chocolademelk en delen we een lekker appeltaartje. Smullen! Met een gevulde maag is het voor ons tijd om weer richting het station te gaan lopen. Dat was een leuk en leerzaam bezoekje! Bryan had nog gehoopt dinosaurus botten te zien vertelt hij, daar moeten we echter iets verder voor reizen met de trein ;-) Volgende keer misschien!
Lunchen en shoppen in Alkmaar
Onze dag is zeker nog niet voorbij, want we stappen uit in Alkmaar. We wandelen naar het centrum en gaan daar een leuk restaurantje zoeken om te lunchen. Bryan ondekt een enorme poffertjeskraam tegenover de Grote Kerk en wil natuurlijk maar 1 ding...daar lunchen...mijn maag heeft meer zin in een broodje dus ik sluit een compromis dat we een restaurant zoeken met broodjes én poffertjes. Daar stemt meneer gelukkig mee in….
We lunchen uiteindelijk bij restaurant De Bonte Bengel en dat smaakt ons prima. Nog even de stad in om wat nieuwe broeken te kopen, al die gaten bij de knieën kunnen nu toch echt niet meer! We slagen al snel en ik merk dat de vermoeidheid bij de kleine man ook zijn intrede doet. Trots vertel ik dat we inmiddels al 8.000 stappen hebben gezet, “Wooow zoveel mama?!” Wil je me dan nu tillen?” Haha, nou nog even doorzetten. Nog even een ijsje op de terugweg naar het station, want ja, ijsjes horen er nu eenmaal bij op zo’n dag. De zon schijnt ook nog eens volop, het is heerlijk om buiten te zijn. Nog een klein stukje in de trein en we stappen weer uit op Station Heerhugowaard. Hij zwaait de trein nog even uit en dan stappen we weer op de fiets naar huis. “Wat een superleuke Bryan en Mama dag was dit mama! Wanneer gaan we weer?”
Volg je Go-Kids regio Alkmaar al op Facebook?