Week van de Opvoeding 2020 "Staan en opvallen"

De Week van de Opvoeding is van en voor iedereen die zich bezighoudt met opvoeden, het gaat om de ontmoeting en uitwisseling van kennis tussen ouders, medeopvoeders en professionals. Want wanneer het goed gaat met de ouder, gaat het ook vaak goed met het kind. Maar opvoeden is soms hard werken, het gaat in meeste gezinnen met vallen en opstaan, en daarom delen in dit blog Marijke en Els van Kindercoachpraktijk de Praatstok hun opvoedtips met je! De Week van de Opvoeding vindt dit jaar plaats van maandag 5 oktober tot en met zondag 11 oktober. Het thema in 2020 is: "Staan en opvallen". Lees hier meer over de Week van de Opvoeding.

De opvoedtips van Marijke en Els van Kindercoachpraktijk de Praatstok:

Leuk hè, opvoeden?

Zorg dat je als opvoeder in je kracht staat en geniet van je kinderen,  geniet van wat er goed gaat in de opvoeding en zorg dat dit opvalt.

Makkelijk gezegd hè?
Inderdaad, en het is ons ook niet altijd gelukt.
Maar er zijn wel een aantal spelregels die het makkelijker maken, ook al heeft elk kind een andere gebruiksaanwijzing.
Is dit dan niet lastig? Als je meer kinderen hebt?

Nee, bepaalde regels in het gezin gelden voor alle kinderen, dit zijn de ‘altijd geldende regels, de duidelijke regels die we met elkaar afgesproken hebben,  de lange termijn regels’.
Als je tijd en energie steekt in deze regels wordt de opvoeding meer ontspannen, komt er ook meer tijd om te genieten.
De regel is duidelijk, je kind kan het nog eens proberen door te vragen, maar het antwoord is ja, of nee, omdat dat de regel is.
Blijf, als opvoeder, ook bij 3 of 4 keer vragen (‘mammmm, please??’) standvastig.
“Geen discussie, je weet wat we afgesproken hebben.” 
Na de vraag (en het antwoord) draai je je om als ouder en gaat weer verder met waar je mee bezig was.
Want als je het elke keer uit gaat leggen, geef je op een gegeven moment ruimte, en oh, die ruimte, die ruiken ze van verre…..
En inderdaad ja, het ene kind heeft genoeg aan één keer nee, de ander vraagt het dus nog een keer, en nog een keer. Dat vraagt van jou als ouder dus even doorzettingsvermogen.

Het blijft een feit dat strijd met je kind regelmatig terugkomt. Op momenten dat kinderen proberen grenzen te verleggen vraag je je echt af wat er gebeurd is met de afspraken, en waarom het tot vorige week soepel liep en nu overal over gediscussieerd moet worden. Ga in gesprek, stel evt. bij, kinderen worden ouder, willen meer ‘zelf doen en verantwoordelijkheid ’, maar blijf regels houden.
Als het de ene keer wel mag en de andere keer niet, als je geen duidelijke afspraken hebt, is opvoeden hard werken.

Alle kinderen zijn verschillend, en dat maakt dat wij als opvoeders zeker wel eens moeten schakelen.
Er zijn kinderen die klimmen in de schutting om te kijken wat er achter is (soms niet ongevaarlijk), andere kinderen lopen er rustig om heen.
Wij hoorden eens een verhaal van een ouderpaar dat in een pretpark hun jongste zoon even kwijt was, hij bleek in een lantaarnpaal geklommen te zijn om te kijken waar de muziek vandaan kwam die hij hoorde.
Als je kijkt waar je kind is, kijk je niet gelijk omhoog in een lantaarnpaal, maar gelukkig begon hij zelf te roepen: “Pap, ik zie daar een optocht!” en was zoonlief weer terecht.
Ongetwijfeld is dit een inventief kind die meer bijzondere initiatieven zal ontplooien, en als ouder kun je hier van leren, in het pretpark betekent dit: kijk ook omhoog als je kind kwijt is.

Als jij als ouder duidelijk bent, zelf niet twijfelt, lekker in je vel zit en het niet enorm druk hebt, is opvoeden in veel gevallen prima te doen.
Soms is het vallen en opstaan, maar net als kinderen, is vallen en opstaan een leermoment.
Wie nooit gevallen is, heeft ook niet leren opstaan.

Een laatste belangrijke stelregel is dat jij bepaalt wat belangrijk is, en je niet laat leiden door anderen.
Als jouw kind graag met de Tupperware bakjes een toren bouwt, en past of deze bakjes wel of niet in elkaar passen, is dit een enorm leermoment.
Als hij dat doet voor het fornuis, waar jij aan het eten koken bent, is dit heel lastig.
Je kunt het dan of verbieden, of hem met bakjes en al ergens anders neerzetten.
Geef aan dat het voor het fornuis lastig en gevaarlijk is, maar ergens anders prima kan.
Kind blij, jij blij!
Ook al snapt de buurvrouw of je (schoon)moeder echt niet dat dit bij jou mag.

Dan nog een klein puntje over opvallen:  inderdaad, als je kind ligt te krijsen op de vloer in de supermarkt val je zeker op, en dat is het laatste wat je wil.
Ooit wel eens een moeder gezien die ‘stoer’ was, zich niks aantrok van wat anderen dachten en haar kind liet liggen?
En hoe verbaast het kind was?
Waarna het stil werd en naar moeder liep.
De meeste krijsende kinderen weten hoe ze hun zin krijgen.
Hetzij in de supermarkt, hetzij als jij aan het bellen bent of iets anders doet waarvan het kind denkt dat je niet gestoord wilt worden.
Ze kiezen dat moment, waarvan ze denken dat ze snel een, voor hen bevredigend antwoord krijgen, omdat jij geen tijd hebt om de regels te handhaven.
Stop even met waar je mee bezig bent, en doe je opvoedklusje, dat is 1 keer investeren en klaar.
I.p.v. elke keer hetzelfde drama.

Makkelijk gezegd allemaal hè, van twee oude rotten in het vak.
Inderdaad, maar ook wij zijn door vallen en opstaan wijs geworden en hebben geleerd om te genieten, genieten van opvoeden, genieten van ondeugende kinderen die wat proberen, die dan heel creatief zijn, genieten van met elkaar het gezellig hebben. 
Succes!