En toen was het zover… m’n lieve collega Nadine is met zwangerschapsverlof. Nog een week of 6, dan komt haar kindje als het goed is. Spannende tijd hoor, en ik denk al na over wat ik haar dan ga geven als kraamcadeau. Dat zou weleens iets van houten speelgoed kunnen worden. Als cadeau voor een baby? Ja, waarom niet… kleertjes en knuffels krijgt ze vast al genoeg, en zoiets duurzaams gaat lekker lang mee.
Go-Kids wordt anders
Misschien heb je het wel meegekregen – met haar verlof stopt Nadine ook met haar werk voor Go-Kids. Dat vind ik bijzonder jammer, we hebben de afgelopen 4 jaar heerlijk samengewerkt en echt iets moois opgebouwd met Go-Kids Amsterdam.
Enige collega zonder kinderen
Eerder deze week bedacht ik dat Nadine de enige Go-Kids collega was die zelf geen kinderen had. Had, want de baby in haar buik valt voor mij toch echt wel onder kinderen. Eigenlijk best bijzonder dat ze al die jaren zo enthousiast bezig is geweest met al die leuke kinderuitjes, clubjes en feestjes – terwijl ze dat zelf nu nog allemaal voor het eerst mag ervaren.
Babyshower met vriendinnen
Nu Nadine met verlof gaat heeft ze misschien wel tijd om een babyshower te doen. Niet helemaal mijn ding, maar ik zou me goed kunnen voorstellen dat ze met een groep vriendinnen bij elkaar komt om met haar mooie zwangere buik te pronken en vooruit te kijken naar het leven met kinderen. Mogen die vriendinnen op zoek naar een leuk babyshower cadeau – dan wordt ze ongetwijfeld overstelpt met de meest schattige rompertjes en knuffels.
Zo’n babyshower is tegenwoordig veel gebruikelijker dan ‘in mijn tijd’. In onze samenwerking was ons leeftijdsverschil maar beperkt merkbaar – toch schelen we zo’n 22 jaar. Een heel generatie verschil, Nadine had makkelijk mijn dochter kunnen zijn.
Weemoed en vrijheid
Nu zij een baby krijgt en ik naar mijn grote tienerboys kijk is dat leeftijdsverschil een stuk duidelijker… Aan de ene kant voel ik een soort van jaloezie. Weemoed is misschien wel een beter woord. Zo’n klein hoopje mens op de wereld zetten en op zien groeien, fantástisch. Aan de andere kant ben ik ook wel comfortabel met de vrijheid die je krijgt naarmate de kinderen ouder worden.
Snel op kraambezoek
Dus vind ik dat ik meer een soort van oma ben nu. Mijn jongens zijn (hopelijk met hun 15 en 16 jaar) voorlopig niet aan kinderen toe, dus voel ik me gewoon een beetje oma van het kindje van Nadine. Ga ik héél snel op kraambezoek zodra de baby geboren is.
Ik kijk er echt naar uit om lekker op de bank te mogen zitten en het kleintje te mogen vasthouden. Het is al een behoorlijke tijd geleden dat ik zo’n lief klein frummeltje in m’n armen heb gehad. Kan niet wachten!
Oh Nadine, wat ga ik je missen als Go-Kids collega...
Liefs Anneke