Première Ka-Blamm in Theater Sonnevanck

Afgelopen zondag was de première van de jeugdvoorstelling Ka-Blamm in het gezellige theater in Enschede, Theater Sonnevanck. Ka-Blamm is een productie van Theater Sonnevanck zelf . 

Samen met mijn 2 dochters (9 en 7 jaar) namen we plaats op de tribune. We zochten een plekje bijna bovenin. Het decor bestond uit 2 verhogingen met op elke verhoging een muziekinstrument, een basgitaar aan de linkerkant een een keyboard aan de andere kant. Verder was het een rustig podium. Wat prettig is voor de kleinere kids, dit leidt niet zo af. Beide muziekinstrumenten werden bespeeld door een man. Ze zaten allebei de gehele voorstelling op de verhoging, en ondanks dat ze niks met woorden gezegd hebben, hadden ze toch een belangrijke rol.

De club

De voorstelling begon met een vrolijk muziekje gespeeld door de mannen. 2 "kids"(gespeeld door een man en een vrouw) komen het toneel op rennen. Dol enthousiast en buitenadem zitten ze vol in hun spel. Ze willen een club oprichten. Ja een club van hun samen. En dan begint de ellende. Want de jongen vindt dat een club niet uit 2 mensen kan bestaan, maar het meisje vindt dat dit prima kan. En welke naam zullen ze eens verzinnen. Een gouden regenboogclub zegt de èèn en de ander zegt dat dit niet kan. Want goud zit niet in de regenboog. En zo hebben ze de ene minuut de grootste lol samen en de wildste plannen, en de volgende minuut hebben ze ruzie.  Ze bruissen van de ideeën en deze energie brengen ze heel goed over naar het publiek, maar ze zijn het vaak niet eens. En dan hebben ze ruzie. En wat voor een ruzie. Ze slaan, knijpen,schreeuwen,  trekken aan de haren en zeggen lelijke dingen. Lachen en huilen, vallen en opstaan.

Even aan mijn mama vragen

Tijdens de ruzies lopen ze bij elkaar weg, elk naar hun eigen huis. Beide verhogingen symboliseren hun huis. De moeder van het meisje is de man met de  basgitaar en moeder van de jongen is de man met het keyboard en accordeon. Hulp vragen ze aan hun moeder, antwoord krijgen ze muzikaal. De toon van de muziek symboliseert het antwoord.

Af en toe doen ze wat met het advies van de moeders. Maar ook de moeders zijn het niet altijd eens. En dan maken de kinderen daar weer ruzie over. Er worden heel wat klappen uitgedeeld, er vloeien veel tranen. Maar het is zo herkenbaar voor de ouders, maar ook zeker voor de kids. Mijn dochter van 9  moet er veel om lachen, ze vindt het zo herkenbaar, en ziet er de lol enorm van in. Mijn jongste dochter van 7 vindt het soms best wel spannend en zielig. Het slaan en elkaar pijn doen wordt super goed gespeeld en lijkt daardoor echt. Het huilen klinkt alsof ze echt huilt, en hier heeft ze wat moeite mee, ze vindt het zielig en kruipt regelmatig tegen me aan.

Samen zijn ze het er over eens dat het stuk met de verf het meest grappige stuk in de voorstelling is, en daar sluit ik me helemaal bij aan. 

De verf scène 

De kinderen besluiten de ruzie te beëindigen en een clubhuis te gaan bouwen. Voor hun samen. Vol enthousiasme beginnen ze eraan, maar dan zijn ze het niet met elkaar eens hoe deze eruit moet gaan zien. Ze beginnen elk met bouwen, maar vernielen uiteindelijk elkaars bouwwerk. Na de nodige woorden, klappen en tranen gaan ze toch weer verder. Ze gaan verven. Ze besluiten om aan een tekenwedstrijd mee te doen. En wie de mooiste tekening maakt, wint een reis naar de regenboog.  Ze trekken een overal aan en beginnen ieder aan hun deel. Maar dan wil het meisje graag de kleur die de jongen heeft. En zo ontstaat er weer een ruzie. Maar nu wordt het een gevecht met verf. Alles zit onder. En ze sparen elkaar niks. Gezicht, haren, kleding...alles is vol met verf. Vol verwondering zitten mijn dochters te kijken. Die moeten zo wel onder de douche zegt mijn jongste dochter. 

Samenwerking

Gelukkig krijgt het verhaal een wending. en loopt het door samen te werken goed af. Door de ruzie met verf is er een kleurensamenstelling op de grond ontstaan die samen bijna de regenboog vormen. Alleen mist de kleur violet nog . Door samen te werken, kunnen ze deze kleur maken. De kleur violet is de verbindende factor en maakt de regenboogclub compleet. 

De voorstelling duurt 45 minuten en is daardoor prima vol te houden voor de kids. De voorstelling is grappig, herkenbaar, enorm goed gespeeld, maar soms best heftig voor de wat "gevoelige"kleinere kids. De namen van de spelers zijn tijdens het stuk niet genoemd, maar daar heb ik mijn kinderen niet over gehoord. We hebben het ook niet gemist. De jongen en het meisje, dat was eigenlijk heel duidelijk. 

Ka-Blamm maakt een tour door Nederland. In november en december treden ze nog een keer op in Twente. Bekijk hier de speeldata. 

Noortje van der Kolk