Karin Otten van het Sociale Wijkteam in Zwolle zal samen met haar team van deskundigen vanaf nu regelmatig iets vertellen over zaken waar ze mee te maken krijgen betreffende het opgroeien en opvoeden van kids. Ze delen hun ervaringen om te laten zien hoe alle kleine beetjes helpen!
Lees hier hun verhaal:
Hoe kun je wat voor een ander betekenen?
December 2017 - We kwamen in aanraking met een vrouw met een ernstige ziekte. Ze kan zichzelf redelijk redden, maar door haar ziekte ondervindt ze beperkingen in het dagelijks leven. Voor haar ziekte had ze een baan waarbij ze veel in contact kwam met jongeren. Haar eigen netwerk is beperkt. Ze heeft een volwassen zoon die kampt met allerlei persoonlijke problemen waardoor zij bijna geen beroep op hem kan doen. Ze heeft al jaren een hond, de hond is gek met haar en zij met haar hond. Ze woont driehoog, waardoor het uitlaten van de hond sowieso een opgave is, maar voor haar een extra opgave. Vanwege haar ziekte moest er medische apparatuur bij haar thuis geïnstalleerd worden. er waren zorgen over de aanwezigheid van de hond: is dit wel hygiënisch en is het niet beter dat ze de hond wegdoet? Als je een hond hebt, dan moet je vaker stofzuigen bijvoorbeeld.
Toen wij bij deze mevrouw over de vloer kwamen, lag dit vraagstuk op tafel: is het verantwoord om die medische apparatuur te plaatsen, terwijl er niet aan de hygiëne-eisen wordt voldaan?
Wij zijn begonnen met het inzetten van Huishoudelijke Hulp om zorg te dragen voor de extra hygiëne. Daarnaast zijn we in gesprek gegaan met deze mevrouw over haar hond. We zagen hoe belangrijk hij voor haar was. Maar het uitlaten was een probleem. Terug op kantoor bespreekt de medewerker dit dilemma. En het toeval wil dat er een medewerker zit die net van een gezin terug komt. Zij had met ouders en hun 11 jarige zoon gesproken over de zorgen die zij over hun zoon hadden. Hij komt bijna niet buiten en heeft geen sociale contacten. Op de vraag wat hij leuk vindt om te doen is lezen en hij is gek van dieren. En u voelt hem aankomen: zo wordt 1+1 =3!!
De jongen en de mevrouw zijn met elkaar in contact gebracht. Allemaal stonden ze hier voor open. Tijdens het eerste bezoek van de jongen met zijn moeder aan de mevrouw sprong de hond spontaan tegen hem op. Er zijn met elkaar afspraken gemaakt dat de jongen twee keer per dag de hond uit laat. De jongen is blij met deze taak waarbij hij de verantwoordelijkheid krijgt om zorg te dragen voor de hond, de ouders zijn blij dat hun zoon van de bank af komt, de mevrouw is blij dat de hond bij haar kan blijven en vindt het daarnaast heel gezellig dat er twee keer per dag iemand even langskomt. Ze maken samen een praatje en er is inmiddels een mooie relatie opgebouwd, waar beide van profiteren. U snapt dat het werken in het Sociaal Wijkteam op dit soort momenten erg leuk is.