Sinterklaas was vroeger ook spannend

5 december 1969. Pakjes avond. Ik ben 6 jaar. We zingen thuis zo hard als we kunnen sinterklaas liedjes. Buiten is het donker. Ik hoor de hoge bomen om ons huis lawaai maken door de harde wind. Het is ook nog eens heel koud. Elk jaar maak ik me zorgen of sinterklaas werkelijk niet ons huisvoorbij rijdt. Precies zoals in de laatste regel van het liedje’ Zie ginds komt de stoomboot’ geschreven wordt. Eigenlijk ben ik niet bang dat hij ons huis stilletjes voorbij rijdt. Maar dat hij vóór ons huis al rechtsomkeert maakt. Ik woon op de allerlaatste boerderij van het dorp. Op de grens van het volgende dorp. In mijn hoofd bedenk ik me dat hij het met deze koude wind voor gezien houdt. En tegen de pieten zegt: “jongens, het paard is moe, ik ben moe en koud. Het is donker, maar voor zover ik kan zien hebben we nu alle huizen en kinderen wel gehad.” En dat hij dan ons huis nét niet meer kan zien als hij tuurt in het donker. Elk jaar zie ik het als kind weer voor me dat hij, vermoeid als hij is, omdraait met zijn paard en al zijn pieten en ik zo hard kan zingen wat ik wil, maar dat het allemaal voor niks is geweest. Het komt niet in me op om mijn moeder lastig te vallen met mijn oprechte zorg. Ik houd het voor me. En voor zover ik het mij kan herinneren, heb ik eerder de neiging om te denken dat het maar onzin is wat ik denk. En dat mijn grote broers en zussen mij een beetje uit zouden lachten als ik zou zeggen wat ik dacht… 

Gelukkig kwam het elk jaar goed. Ik was elk jaar weer verbaasd en enorm opgelucht dat Sinterklaas toch echt alle moeite had genomen om door weer en wind zelfs, voor mijn gevoel naar het einde van de wereld had gereisd, om pakjes af te leveren. Ook voor mij! 

Stress rondom Sinterklaas

In mijn kinderjaren kwam de term ‘stress bij kinderen’ niet voor. Nog steeds wordt er verbaasd gereageerd, wanneer ik zeg dat kinderen stress kunnen ervaren in hun dagelijks leven. Een kind is toch lekker aan het spelen en heeft toch nergens last van… Kinderen laten lang niet altijd blijken dat ze piekeren. Wanneer een kind, zoals ik vroeger, zich zorgen maakt over iets dan ervaart het kind spanning. Wanneer dat al te snel gerelativeerd wordt door de opvoeder, kan dit weer een nieuwe overtuiging bij het kind opleveren dat het misschien onzin is wat hij denkt. Wanneer je het onderkent kun je als opvoeder het kind leren hoe hij zijn eigen spanning kan opvangen.

Tips bij sinterklaas stress: 

  • Heb begrip voor de onrust van je kind.
  • Ga samen het sinterklaasjournaal kijken. Misschien kun je het kind bewust laten maken dat het allemaal een spel is. Met altijd een goed einde.
  • Als je begrip hebt voor je kind dat hij moeilijk in slaap kan komen, zal hij gemakkelijker zich kunnen ontspannen.
  • Laat je kind met zijn aandacht naar zijn buik gaan, daar een hand op leggen. En laten voelen dat zijn buik iets op en neer gaat door zijn ademhaling. Je ademhaling is er altijd. Hij is als een vriend. Je kunt er altijd weer naar toe, wat er ook gebeurt…
  • Wanneer je kind na een paar minuten misschien iets rustiger is geworden door de ademhalingsoefening, kun je een gesprekje aanknopen en hem vragen waar hij zich misschien zorgen over maakt. Je kunt hem bewust maken dat, hoe meer hij zich zorgen maakt, hoe meer spanning hij gaat voelen in zijn lichaam. Dan is elke keer weer met zijn aandacht naar zijn ademhaling gaan een fijne oefening.
  • Laat hem de ademhalingsoefening doen elke keer voor het slapen gaan en er een positieve gedachte bij bedenken. Een zin die hij zelf heeft bedacht! Een gedachte die hem helpt.

 

Deze Blog is geschreven door Veroni Nij Bijvank.

Zij is Psychosynthese therapeut en Mindfulness trainer voor kinderen, jongeren en ouders.

Kijk voor meer info op: Praktijk voor Psychosynthese Diepenveen