Voor mij is het alweer een hele tijd geleden dat mijn kinderen klein waren. Het zijn nu van die fijne puberboys, groter dan ik, die met de bus naar Amsterdam gaan voor hun school. Die leeftijd heeft ook z'n charmes hoor, echt wel... maar ik moet eerlijk zeggen dat ik toch echt met enige jalouzie naar moeders met kleine kinderen kijk.
Mijn schattige overbuurjongetje
Bij ons aan de overkant woont een jong stel met een zoontje van ... net 1 jaar denk ik. Zo'n schattig kereltje, ik kan 'm wel opvreten met z'n kleine schoentjes, z'n coole nieuwe jas, z'n enthousiasme als hij een vliegtuig ziet en nog veel meer. En wat worden kinderen toch snel groot! Voordat je het weet gaat ook dat kleine mannetje alweer naar school.
Bron: Kidslabel
Hoezo genieten?
Toen ik zelf nog kleintjes had vond ik het wel een soort van irritant als oudere mensen dan zeiden dat je er maar van moest genieten. Hoezo genieten? Want tja, ondertussen is het ook gewoon best wel zwaar. Natuurlijk herinner ik me ook de bewerkelijkheid van zo'n kleintje, hoeveel energie het soms kost en hoe moe je ervan kunt worden. Maar achteraf bekeken begrijp ik wel wat ze bedoelden: wát een mooie periode was dat!
Supercute, die kleine kabouters
Ik vind het nog steeds supercute om te zien: van die kleine kabouters die dan met een kinder rugzak met hun naam erop - met drinken en een fruithap, boterhammen voor de overblijf of misschien spullen voor bij de BSO, naar school stappen. Zo klein nog, en tegelijk zo stoer. Had ik maar meer foto's gemaakt in die tijd, meer filmpjes ook. Meer beeldmateriaal om terug te kunnen kijken naar hoe klein ze waren... en hoe schattig.
Bron: Kidslabel
Samen op de fiets
Fietsen, ook zoiets. Van het weekend zag ik nog zo'n leuke vader met een kind in het zitje voorop en één achterop, ik kan het niet laten om dan te glimlachen. De gesprekken die je hebt met je kind als je samen op de fiets zit, prachtig toch? Ik had een bakfiets. Niet zo'n smalle wendbare maar zo één met een grote houten bak en twee wielen aan de zijkanten van die bak. Ideaal ding toen mijn jongens klein waren - je zet ze in de bak en gáán.
Met Spiderman naar de supermarkt
De onbevangenheid van jonge kinderen, daar geniet ik het meeste van. Dat je kind zo blij is in z'n Spiderman-pak dat hij die aan wil houden als je naar de supermarkt gaat. Gewoon lekker doen! Dat vrije kletsen tegen iedereen die je tegenkomt... dat is wel even anders als ze in de puberteit belanden. Ik moet ze echt op het hart drukken dat ze vriendelijk hallo (terug) zeggen tegen mensen op straat.
Trots op zwemdiploma
En dan de zwemlessen! Zoiets waar je aan de ene kant met afschuw aan terugdenkt: het vele wachten tijdens de lessen, de warmte in het zwembad, de frustratie als ze wéér niet naar het volgende badje mochten, het bibberen na de les als je niet zo'n fijne kinderbadjas meegenomen had, het ãfzwemfeest waar geen eind aan leek te komen... maar aan de andere kant: ook weer zo'n fase die zó schattig kan zijn. De trots die ze uitstralen als ze eindelijk dat felbegeerde zwemdiploma vasthouden: onbetaalbaar.
Mijn mannen toen ze nog zo klein waren...
Eerste keer scheren
Zo zijn er nog talloze momenten die je als schattig kunt bestempelen. Die blijven wel komen natuurlijk, zelfs als ze ouder zijn. De eerste keer scheren, zullen we dat schattig noemen? Of het moment waarop niet meer te ontkennen is dat jouw kind groter is dan jij? Wat zéker schattig is: het eerste vriendinnetje. Maar goed, de frequentie van de schattige momenten nemen wel af hoor... dus denk ik persoonlijk echt met weemoed terug aan de tijd dat m'n mannen klein waren. Ben ik echt die oudere moeder die tegen je zegt: geniet er maar van!
Liefs
Anneke