Soms hè... zou ik willen dat ik nog jong genoeg was voor een nieuwe baby. Mijn jongens zijn inmiddels 14 en 16 jaar oud, ikzelf ben een paar maanden geleden 50 jaar geworden, dus nog eens zwanger worden is niet zo'n geweldig plan. Dat heeft absoluut voordelen qua vrijheid enzo, maar dat kleine schattige van een babietje... dat is er bij mijn mannen al héél lang vanaf.
Leuk met m'n pubers...
Niet dat ik nu niet geniet van mijn kinderen, laat ik daar duidelijk over zijn. Het puberschap levert hier in huis gelukkig nog geen serieuze problemen op. Ik vind het super om met de mannen samen een film te kijken (en dan ongeveer tegelijk met hen m'n bed in te duiken). Dat ze tegenwoordig ook een kop koffie mee drinken met ons, en dat we het aan tafel kunnen hebben over de verkiezingssoap in de Verenigde Staten. Maar ja, de jongste - die altijd klein leek te blijven - is inmiddels bijna langer dan ik...
... maar baby's blijven schattig!
Wij zijn een ruime drie jaar geleden naar onze huidige woning verhuisd in een redelijk vergrijsde straat. Toch zijn er hier in de straat in de afgelopen maanden 3 baby's geboren. Als ik dan de kersverse mama's en papa's met hun kinderwagen zie lopen voel ik ergens diep van binnen toch nog een kleine steek van jaloezie. Niet alleen bij baby's trouwens hoor: ook bij peuters en kleuters kan ik enorm vertederd zijn. Van die kleintjes in van die leuke regenlaarsjes stappend in het bos als ik de hond aan het uitlaten ben... zó schattig!
Mindere momenten zó vergeten
Je zou er bijna van vergeten dat juist die jonge kindjes zoveel tijd en energie vergen. Dat die schattige baby je ook uit je slaap houdt en soms onophoudelijk kan krijsen. Dat die peuter of kleuter enorm opstandig en driftig kan zijn, zo erg dat je er wanhopig van kunt worden. De nachtmerries waardoor die kleine meerdere keren per nacht naast je bed staat omdat-ie een nare droom had. Die dingen ben je dus allemaal vergeten als ze eenmaal puber zijn.
Wat zou ik nu anders doen?
Stel je voor dat ik nu nog een baby zou krijgen, want zou ik dan anders doen dan 16 jaar geleden? Ik denk toch best wel wat...
Vastleggen hoogtepunten
Ik moet eerlijk zeggen dat ik een waardeloze moeder ben als het gaat om het onthouden van al die hoogtepuntjes van m'n kinderen als kleintje. Wanneer ze begonnen met lopen? En met praten? Ik kan er weinig zinnigs meer over zeggen. Kan me zéker nog wel herinneren hoe de één zich op een hele grappige manier zit-schuivend door de kamer bewoog in plaats van te kruipgen. En hoe de ander de oudere kinderen om zich heen gebruikte om voor elkaar te krijgen wat hij wilde, zonder te hoeven praten. Maar de precieze timing? Als m'n buurtjes nu tegen mij praten over het aantal voedingen waar het kindje op zit, dan voelt het als héél lang geleden. En ja, inderdaad: dat is het ook!
Meer uitjes met de kinderen
Kijk ik terug naar de tijd dat ze zo klein waren, dan heb ik vooral het idee dat wij erg weinig deden aan uitjes met de kinderen. Misschien lijkt dat maar zo, omdat ik daar nu op Go-Kids zo druk mee ben. Al die leuke dingen die er te doen zijn... nou ja, nu even niet door corona, maar normaal gesproken... voor gezinnen met jonge kinderen - heerlijk. Ook dat maakt dat ik soms zou willen dat ik nog kleintjes had. Wij gingen zwemmen, naar de kinderboerderij, naar een speeltuin en af en toe naar een indoor speelparadijs. Dat was het wel zo ongeveer denk ik, behalve als we op vakantie waren.
Theater bezoeken
Misschien dat mijn geheugen me ook daar in de steek laat en dat we veel meer hebben gedaan dan dat, zou best kunnen. Wat ik zeker weet is dat ik vrij weinig met de kinderen naar het theater ben geweest - en dat vind ik achteraf wel serieus jammer. Vraag me af of m'n boys enthousiaster zouden zijn over samen naar een voorstelling gaan als ik ze dat met de paplepel had ingegoten. Nu krijg ik het in elk geval heel lastig voor elkaar. Zonde, want er zijn zoveel leuke voorstellingen - óók voor tieners!
Vaker naar een museum
Musea - dat hebben we ook veel te weinig gedaan. Eigen schuld natuurlijk, alleen dacht ik daar toen ze klein waren gewoon niet zo bij na. Heel eerlijk was ik redelijk in de veronderstelling dat een museum niet leuk was voor jonge kinderen... ik wist toen nog niet beter. Nu wel. Nu weet ik dat er allerlei kindvriendelijke musea zijn die hartstikke leuke dingen doen om hun jonge bezoekers een topuitje te bezorgen.
Wat er niet was kunnen ze ook niet missen
Het is trouwens niet zo dat ik denk dat mijn kids nu geen leuke kindertijd hebben gehad, dat heus wel. Wat er niet was kunnen ze ook niet missen dus dat is allemaal niet erg... alleen voor mezelf kan ik wel wat dingen bedenken die ik nu anders zou doen!
Anneke Ranzato - Go-Kids